“หมีดำ หิวนมกล่องแล้วใช่ไหม”
“พี่ไม่ได้หิวนมกล่อง แต่พี่หิวนมจากเต้าต่างหาก...”
ผมผ่อนร่างของมอมแมมให้เอนตัวลงราบไปกับพื้นดินที่มีเสื้อของผมปูรอรองอยู่ ยามเมื่อเสื้อตัวน้อยของใครอีกคนได้ถูกถกขึ้นไปกองอยู่เหนือยอดอก เผยให้เห็นเม็ดทุมถันสีสดที่กำลังรอรับการสัมผัสจากริมฝีปาก ยอมรับว่าตอนนี้ผมกำลังหูอื้อตาลาย วิงเวียนคล้ายจะเป็นลม แต่ยังไม่ถึงกลับเสียสติ เพราะความยั่วยวนของเด็กตรงหน้าที่เผยออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ไม่เสียเวลานับหนึ่งให้ถึงสิบ ความกระหายที่ไม่ได้สัมผัสเจ้าตัวมาเสียหลายวันก็นำพาริมฝีปากผมให้เขาครอบครองเม็ดทับทิมอันงดงามนั้นอย่างตะกรุมตะกรามราวกับคนที่อดข้าวมาเสียหลายมื้อ
ผมไม่รู้หรอกว่า การกินนม ในความหมายของมอมแมมมันคืออะไร แต่สำหรับผมแล้วนมของมอมแมมอร่อยที่สุดในโลก
“อ้ะ อื้อ...” ส่งเสียงครวญครางยามเรียวลิ้นตวัดดูดดุน ยิ่งรุนแรงแผ่นหลังบางกลับยิ่งแอ่นขึ้นราวกลับตอบรับสัมผัส สองมือเล็กๆขยุ้มศีรษะผมไปด้วยสัญชาตญานแห่งความเสียวซ่าน ยิ่งร่างกายบิดเร้ามันกลับยิ่งทำให้ผมได้ใจ
จนต้องส่งฝ่ามืออีกเพื่อขยี้ขย้ำยอดถันอีกข้างเพื่อไม่ให้น้อยหน้าอีกฟาก ไม่อารามสนใจใดๆว่าตอนนี้จะอยู่กลางป่าพงไพรหรือไม่ หากมีลูกกระต่ายตัวน้อยมานอนทอดกายให้เฉยชมเฉกเช่นนี้แล้วล่ะก็ ต่อให้ช้างสิบเชือกมาฉุด ผมเองก็จะสู้ไม่ถอย
ผละทิ้งทุมถันก่อนจากลากเรียวลิ้วไปทั่วผิวกายขาวที่ยังคงมีเสื้อผ้าอาภรณ์อยู่อย่างครบถ้วน อยากดูด อยากเลียตรงไหน ก็มุดเข้าไปทำรอยขบเม้มตรงนั้น แล้ววกกลับขึ้นจูบซับเรียวปากนุ่มอย่างย่ามใจและเพลิดเพลิน
“อ้ะ อื้อ...” สอดลิ้นเกลี่ยวตวัดรัดรึงพลันหยอกล้อกับลิ้นเล็กเพื่อเก็บเกี่ยวควานหาน้ำหวานในโพรงปาก สองฝ่ามือก็พลันขยี้ขย้ำสองเต้าเต่งตึงไปตามห้วงอารมณ์ ก่อนจะผละริมฝีปากออกหาอากาศ พลางดวงตาคมเข้มก็ทอดมองดวงหน้าหวานล้ำถึงจะมอมแมมไปด้วยคราบฝุ่นคราบดิน หากในเวลานี้นั้นกลับงดงามยิ่งนัก ดวงตากลมที่ปรือปรอยอย่างฉ่ำเยิ้ม เรียวปากบางที่บวมเจ่อเพราะรสจูบ ไหนจะร่างกายที่เอาแต่บดเบียดเข้าหาเพื่อร้องขอสัมผัสจากการเจอสิ่งเร้า ทุกอย่างที่กอรปกันขึ้นในเวลานี้กำลังจะทำให้ผมควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ และอยากได้มากกว่าการกินนม
ทว่ายังไม่ทันที่ริมฝีปากจะได้ครอบครองยอดถันสีงดงามอีกครั้ง ผมก็แทบจะหลุดขำพรวดออกมาเสียให้ได้ กับคำพูดของเด็กน้อยที่เอ่ยออกมาทักทายกันท่ามกลาง สงครามใต้สะดือเช่นนี้
นี่ไร้เดียงสา หรือเขากำลังแกล้งผมกันแน่
“อิ่มไหม กินนมหนู...อิ่มไหม ไอ้ผู้กอง”
“ถ้าไม่อิ่ม จะให้พี่กินทั้งคืนเลยใช่ไหมครับ”
“อือ...ให้กิน”
“ให้กินจนกว่าหมีดำจะอิ่มเลย”
บอกตรงๆ ต่อให้ตลอดชีวิตผมก็กินนมมอมแมมไม่อิ่มหรอก
เพราะร่างกายของผมยังต้องการแคลเซียมที่มาช่วยเสริมสร้างกระดูกตรงช่วงกลางลำตัวให้แข็งแรงอยู่เสมอ...
“อ้ะ อื้อ หมีดำกินนมเก่งจัง...”
“อ้า หนูจะเอาไปเล่าให้มินซอกฟังเลยแหละ ฮือ”
เดี๋ยวนะ !!!...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น