ตรึงข้อมือเล็กด้วยฝ่ามือหยาบไว้ข้างหนึ่ง ก่อนมืออีกข้างจะกระชากกางเกงนอนให้หลุดลงไปอยู่ที่ข้อเท้าบาง ยิ่งดี้ดิ้นรนหาทางรอดผมกลับยิ่งสะใจ ยามนึกถึงหน้าไอ้โจอินซอง ผมกลับยิ่งอยากกระแทกกระทั้นกายใส่ดี้เพื่อเป็นการลงโทษให้หลาบจำ ไม่สนใจว่าตาหนูจะนอนอยู่ข้างๆกัน เพราะเวลานี้ผมโดนไฟราคะครอบงำอย่างยากที่จะหยุด เสือกไสแกนกายร้อนเข้าสู่ร่องรักอย่างไร้การเล้าโลมจนดี้เผลอหวีดร้องด้วยความเจ็บ
“คุณสิงห์ อย่า อ้ะ อื้อ...”
ทั้งประกบปากอวบอิ่มที่คุ้นเคยหวังกลืนกินเสียงเหล่านั้น พรมรสจูบแสนเร่าร้อนชอกชอนเกลียวลิ้นสากนำทางความหยาบโลน ดูดดึง รัดรึง ผ่อนคลาย แล้ววนเข้าไปสัมผัสใหม่เช่นนั้นหวังลงโทษคนที่ชอบพยศให้ผมต้องหงุดหงิดใจเป็นบ้าเป็นหลังไปเองฝ่ายเดียว เสียงชื้นแฉะของหยาดน้ำลายที่เราสองต่างแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อน ลมหายใจอุ่นระทดระทวยเป่ารินรด นั้นช่วยสร้างให้อารมณ์วาบวามยิ่งคุกรุ่น หากเปรียบผมเป็นไฟ ดี้ก็คงเป็นสายที่พร้อมพัดโหมกระพือความรุ่มร้อนมันลุกโชนอย่างยากที่จะดับ
กลิ่นกายหอมๆ กับผิวเนื้อนุ่มนิ่มของดี้กำลังทำให้ผมตะกรุมตะกราม ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งอยากได้อีกอย่างไม่รู้จักอิ่ม ลากไล้ปลายลิ้นเชยชิมแก้มกลม ขบเม้มกัดลงไปให้พอรู้สึก จนคนใต้ร่างถึงกับครางเสียงหลงพร้อมทั้งส่งกำปั้นเล็กทุบหัวไหล่ ราวกับต้องการจะประท้วงกันเสียอย่างนั้น แต่มันช้าไปแล้วดี้ ถ้าเครื่องยนต์ผมติดเมื่อไหร่ รับรองได้ว่ามันไม่การหยุดหรือถอยหลังเป็นอันขาด กระแทกกระทั้นกายเข้าออกจนได้ยินเสียงความชื้นแฉะของน้ำคาวขุ่นที่บัดนี้มันกลายเป็นตัวหล่อลื่นการร่วมรักชั้นยอด
“อ้ะ...” ปลดกระดุมเสื้อนอนน่ารักของดี้ออกด้วยฟันคม ลากไล้ลิ้นวนอยู่ตรงช่วงทุมถันเม็ดงามที่เต่งตูม ผลิบานรอรับการสัมผัส
“ดี้ อื้อ ปล่อย ดี้ นะ...”
“จะปล่อยทำไมให้โง่ มีหน้าที่อ้าขาร้องครางก็ทำไป อย่าทำให้ฉันหงุดหงิดนะดี้”
“ดี้เจ็บ...”
“เหอะ! อย่ามารยา คิดว่าฉันพิศสวาทเธอมากหรือไง จืดชืดอย่างกับน้ำยาเย็น ที่เอาอยู่ทุกวันนี้ ก็เพื่อความสะใจเท่านั้นล่ะ จำเอาไว้...”
“ใครจะไปสู้คุณกระแตของคุณได้...”
ราวกลับว่ามีใครมาเปิดสวิตซ์ไฟให้สว่างวาบ เพียงแค่ดี้เอ่ยถึงบุคคลที่สามในตอนที่เรากำลังหลอมรวมเป็นหนึ่ง
มันใช่เวลาไหม...
“กระแตเกี่ยวอะไรด้วย อย่าเอาคนรักฉันมาเปรียบกับคนอย่างเธอ”
เพราะมันไม่เหมือนกันเลย ไม่มีวันเหมือน
“งั้นก็เชิญคุณไปเอากับคนรักของคุณสิ ฮือ”
คำพูดของดี้ก็เหมือนเชื้อราคะดีๆนี่เอง ยิ่งต่อต้าน ยิ่งประชด มันยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์อย่างน่าประหลาด ยามได้เห็นดวงหน้าหวานบิดเบี้ยวไปตามแรงอารมณ์ แม้ปากจะปฏิเสธ แต่ดวงตากลมโตกลับฉ่ำเยิ้มและเชิญชวนอย่างน่าหลงใหล
“ฉันจะเอากับกระแตเมื่อไหร่ตอนไหนก็ได้ไม่ใช่ธุระของเธอ...”
“อ้ะ อื้อ...”
“แต่สำหรับเมียขัดดอก ฉันจะเอาจนกว่าเธอจะท้องเลยล่ะดี้”
ฉุดร่างที่ระทดระทวยเพราะถูกราคะเข้าครอบงำ ให้ขึ้นมานั่งคร่อมทับตักผมเอาไว้แทน โดยที่ความเป็นสองเรายังเชื่อมติดกัน ควบคุมสะโพกพายด้วยมือหยาบให้เองร่อนขึ้นลงกับแกนกายร้อนอย่างเสียวซ่าน ปกติเวลาที่ผมมีอะไรกับดี้ผมมักจะหลั่งนอกเสมอ แต่วันนี้ผมจะหลั่งในเพื่อต้องการปล่อยเชื้อทั้งหมดไปฝังตัวอยู่ในร่างกายของดี้ เพื่อรอการเติบโตของทารกน้อยที่ผมปรารถนาให้มันเกิดขึ้นอย่างใจจดจ่อ...
“ดี้...”
“อ้ะ อื้อ ใจร้าย”
“เลิกร้องไห้สักนาทีมันจะตายไหม ดี้...”
“พี่สิงห์ นิสัยไม่ดีเลย ฮือ อ้า”
“ดี้เองก็ไม่นิสัยไม่ดี ไม่ต้องมาว่าพี่”
“พี่สิงห์คนบ้า พี่สิงห์ใจดำ อื้อ ชอบเอาแต่ใจ”
“ดี้ชอบดื้อ...”
“ดี้ อื้อ อ้า ดี้ไม่ไหวแล้ว...”
“ทนอีกนิดนะดี้ อย่าตอดพี่แรงสิ...”
“พี่สิงห์”
“เด็กดื้อ”
“ดี้...อ้า”
ผมผ่อนร่างของดี้ให้นอนราบกับฟูกนอนอีกครั้งเมื่อเจ้าตัวแตะขอบปุยเมฆไปเป็นที่เรียบร้อย เหลือก็เพียงแต่ผมที่ยังคงปวดหนึบและหวังจะปล่อยบรรดาเจ้าลูกชายใส่ตัวดี้ให้เต็มสูบ ทว่าในจังหวะที่กำลังจะสอดแกนกายร้อนเข้าร่องรักดี้อีกครั้ง กลับมีเสียงหนึ่งมาขัดความสุขเอาไว้อย่างทันท่วงที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น