มันทั้งทรมานและซ่านเสียว
“อ้ะ อื้อ เจ็บ จุ๋มเจ็บ”
แต่ก็หาได้ความปราณีจากนายคริสไม่
“อยู่เฉยๆ...”
เมื่อแรงกระแทกที่เพิ่มขึ้นมันกำลังทำให้ผมรับรู้ถึงความผิดปกติบางอย่างที่ไหลหนืดออกจากช่องทางลงสู่ผ้าปูเตียงสีหวาน ร่างกายสั่นสะท้านหนาวเหน็บไม่ต่างจากคนจับไข้ป่า เมื่อใบหน้าหล่อคมของคนนิสัยไม่ดี ก้มลงใช้เรียวลิ้นละเลงกับยอดอก ก่อนจะผละแกนกายออกเพื่อแทนที่ลิ้นสากลงตรงบริเวณนั้นอย่างกักขฬะ...
“เลือด เลือดไหล...ฮือ”
“อื้อ ... อ๊ะ”
“ฮึก ก เจ็บ...”
“เจ็บซิดี...ยิ่งเจ็บเท่าไหร่ ฉันยิ่งสะใจ เพราะเกลียด ฉันเกลียดเธอ ได้ยินไหม จุมมายอน”
“คนไม่มีเหตุผล ฮึก จุ๋มจะโป้ง...อ้ะ”
“อย่ามาปัญญาอ่อน...เกลียด...อย่าทำให้ฉันเกลียดเธอไปมากกว่านี้...”
“คนใจร้าย ฮึก ก”
“เออ กูจะร้ายให้มากกว่านี้อีก...”
“พูดไม่เพราะ อื้อ อ้ะ อื้อ คนไม่ดี...”
“คนนิสัยไม่ดีเลย ฮือ ต่อไปนี้นายคริสไม่ต้องมาให้จุ๋มเจอหน้าอีกเลย ...”
“จุ๋มเกลียดคนไม่ดี...อ้ะ”
“เกลียดฉันให้มากๆก็แล้วกัน เพราะฉันจะให้เธอท้องลูกของฉัน ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเอา เอาจนกว่าจะป่อง...”
“อ้ะ อ๊ะ อ๊า...”
“ซี๊ดด จุ๋ม อ้า”
“สรรเสริญผัวอย่างฉันให้มากก็แล้วกัน จุมมายอน...”
เป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้เพราะความเสียใจและเจ็บปวดจากหัวใจอย่างถึงที่สุด
เจ็บเพราะ ถูกคนที่เรารู้สึกดี
ทำร้ายใจ...อย่างแสนสาหัส
โป้ง ... คนโฉด
นายคริส คนนิสัยไม่ดี
แต่ทว่าสำหรับบางคนแล้ว มันก็แค่เป็นหมากตัวหนึ่ง เพื่อให้ทุกอย่างเดินไปตามแผนที่ควรจะเป็น
รวมถึงเป็นข้ออ้างในการครอบครองร่างกายของใครอีกคน เพื่อมัดจำและตีตราจอง
ว่าคนๆนี้จะเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น