cut อุบัติรักแบคโด้...22

“อยากให้ดมมากใช่ไหม เดี๋ยวผมจะดมคุณทั้งคืนเลย โด คยองซู...”

ปลดปล่อยห้วงอารมณ์ ยามที่ใครอีกคนขึ้นคร่อมทับร่างกายปรนเปรอสวาทด้วยปากและลิ้นอย่างช่ำชอง  ยอมจำนนอยู่ใต้อาณัติไม่ว่าพี่สิงห์จะชักนำไปทางทิศใดใจของผมก็พร้อมจะยอมตามไปทางนั้นเสมอ

เพียงไม่นานที่ร่างกายสองเรานั้นเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ พอเอาเข้าจริงๆ กลายเป็นผมกลับลังเลคล้ายไม่กล้าขึ้นมา ด้วยกลัวว่ามันจะรุนแรงเหมือนค่ำคืนนั้น  รู้สึกผิกที่คิดเริ่มหากจะให้เอ่ยห้ามใครอีกคนในเวลานี้ก็ดูจะไม่ทันการเสียแล้ว 

เมื่อ...

“พี่สิงห์ อ้ะ อื้อ...” ส่งเสียงครางเครือๆไร้สิ้นยางอายยามถูกริมฝีปากแสนร้ายกาจซุกไซร้แลขบกัดผิวเนื้อตรงซอกคอ ก่อนจะลามระเรื่อยไปถึงเนินอก ฝ่ามือเฝ้าวนเวียนฟ้อนเฟ้นบีบเค้นขยี้จย้ำอย่างมันส์มือ พลางใช้ปลายลิ้นสากตวัดเลียเล่นกับความเต่งตูม หากทว่าเหนือความรู้สึกเสียวซ่านทั้งปวง ผมกลับรู้สึกเจ็บแปลบ ทั้งที่ทุกครั้ง เรามีเพศสัมพันธ์ด้วยกัน ผมยังไม่เคยเจ็บหน่วงตรงยอดอกเช่นนี้มาก่อน

“พี่สิงห์ อื้อ ดี้เจ็บนม”

ร้องบอกคนที่กำลังมัวเมา ราวกับทารกน้อยซึ่งหิวนมมารดา  ความเจ็บที่ผสมไปด้วยความเสียวซ่านมันช่างทรมานเหลือเกิน

ทั้งอยากดันใครอีกคนให้ออกห่าง ทั้งอยากกอดก่ายเอาไว้เพียงแนบชิด

“ดี้เจ็บ...”  สุดท้ายผมกอดคอพี่สิงห์เอาไว้มั่น เอ่ยปากฟ้องว่ามันเจ็บแค่ไหน ยามถูกเรียวลิ้นดูดดุน หรือแม้แต่ฝ่ามือหนาที่บีบเค้น

“ทำไมคราวนี้ถึงเจ็บ พี่ดูดแรงไปหรือเปล่า...” 

ทว่ส...คำถามจากคนตรงหน้ากำลังพาให้ดวงหน้าผมเห่อร้อนแดงด้วยความเขินขึ้นมาเสียอย่างนั้นจนแทบจะลืมและกลืนความเจ็บปวดทั้งหมดลง  พลันส่ายหน้าเบาๆ พี่สิงห์ไม่ได้ทำรุนแรง หากแต่เพียงแค่ปลายลิ้นสะกิดมันก็รู้สึกเจ็บ 

“ถ้าไม่ให้ดูดนม ก็ต้องเปลี่ยนท่า...” 

ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยที่ว่า กายผมต้องถูกจับยกขึ้นเปลี่ยนท่วงท่าให้ขึ้นมานั่งทับแนบตักแกร่งแทน มันรวดเร็วเสียจนผมตั้งตัวไม่ทัน หากได้สติอีกครั้ง กลับรับรู้ถึงความแข็งขืนซึ่งมันกำลังดุนดันอยู่ตรงช่องทางฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำคาว

“ฮือ ดี้ไม่นั่งทับตักพี่สิงห์ ไม่เอา”

“เมื่อกี้ยังบอกให้พี่ลงโทษได้อยู่เลย...”

“...” ทั้งเขิน

“ไหนบอกจะให้พี่ดมไงครับ นี่พี่แค่ดูด”

“...” ทั้งอาย

“ยังไม่ทันได้ดม หนูก็จะดื้อกับพี่เสียแล้วหรือ”

ไม่กล้าสบสายตาคู่คมที่มองมาอย่างมีความนัย เพียรซุกซบดวงหน้าลงแนบอกอุ่นเพื่อซ่อนเร้นความเอียงอาย เอ่ยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นบอกความนัย อย่างคนขลาด จะให้อยู่ในท่วงท่านี้ได้อย่างไรกัน 

“ก็ ก็ดี้ชอบอยู่ข้างล่างมากกว่านี่...แบบนี้มันน่าอาย”

มันน่าอายมากๆเลย 

“จำเลยไม่มีสิทธิ์เรียกร้องครับ...”

หากแต่ใครอีกคนกลับไม่ยอม พลางใช้ความแข็งแกร่งดุนดันร่างกายผมให้ผละขึ้น และแนบชิดลงมากกว่าเดิม 

“เด็กนิสัยไม่ดี ต้องโดนลงโทษ...”

เป็นท่วงท่าใหม่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นและเคยเรียนรู้ มันช่างน่าอายเหลือเกินที่ต้องมานั่งอยู่บนเรือนร่างใครอีกคนเช่นนี้ โชว์ความเปลือยเปล่าให้ดวงตาคู่คมสำรวจอย่างหยาบโลน ไหนจะฝ่ามือที่เฝ้าลูบไล้ บีบเค้น ฟ้อนเฟ้น ไปเสียแทบทุกตารางนิ้ว ก่อนมันจะหยุดลงตรงแก้มก้น

“พี่สิงห์ อ้ะ อื้อ ดี้ อยากลง”

“แต่พี่อยากเอาหนูท่านี้...” ถ้อยคำพูดจาลามกไม่ต่างจากสีหน้าหื่นกระหายของพี่สิงห์ มันกำลังจะทำให้หัวใจของผมไม่อยู่สุข 

“อ้ะ อื้อ”

“ตอดพี่แรงไปแล้วนะดี้” 

“อื้อ...” ความรู้สึกอึดอัดที่มันเข้ามาพร้อมความท่อนกายแข็งขืนซึ่งอุ่นวาบไปทั่วทั้งช่องท้อง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านแค่เพียงพี่สิงห์ขยับ ท่วงท่านี้มันทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความลึกซึ้ง เสียดแทงเข้ามาจนรู้สึกวาบหวิวไปหมด 

“ขย่มพี่สิครับดี้...”

“อ้ะ...”

“ขย่มพี่แรงๆ คนดี...”

“อื้อ ดี้ อ้ะ อื้อ” 

เอ่ยคำพูดไม่เป็นศัพท์ มัวแต่ลุ่มหลงส่งเสียงครวญครวงคล้ายจะทานทนไม่ได้ ยามเรือนร่างถูกฝ่ามือหนาขับเคลื่อนไปตามแรวชักนำ 

ทั้งลึก ทั้งเสียว ทั้งแนบแน่น ทั้งขย่ม ทั้งขยี้ ทั้งฟ้อนเฟ้นและบีบเค้น 

สุขล้นอย่างเสียวซ่าน  วาบหวิวชวนให้หวามไหว 

เอวสอบกระแทกสวนขึ้น สะโพกกลมมนก็ตอบรับด้วยการส่ายร่อนกลับไปไม่แพ้กัน ไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ หรือแค่เพียงชั่วครู่ ที่ร่างกายผมเรียนรู้ต่อการตอบสนองความสัมพันธ์

แตกต่างจากคืนนั้นช่างแตกต่างกันเหลือเกิน แม้จะไม่ได้อ่อนโยนและนุ่มนวล หากแต่มันไม่ดุดันและจมไปด้วยพิษแห่งความเจ็บปวด กลับกันแล้ว มันช่างร้อนแรง และเย้ายวน รุ่มร้อน และซ่านเสียว

“อื้มม ดี้ครับ...”

“พี่สิงห์ อ้ะ อื้อ ดี้ไม่ไหว อื้อ อ้ะ อ้า”

“กระแทกพี่ลงมาแรงๆ...”

“ดี้เสียว อื้อ เสียวเหมือนจะขาดใจเลย อ้ะ”

“เก่งมา เด็กดี...”

สะโพกหนาที่ซอยขึ้นถี่รัว พร้อมกับน้ำในเรือนกายที่ใกล้จะแตกซ่าน และก่อนที่ทุกอย่างจะเดินถึงปลายขอบฟ้าฝั่งฝัน ผมกลับรับรู้ถึงความพะอืดพะอมจากช่องท้องที่ตีรวนมวนขึ้นมาจนจุกถึงลำคอ และไม่อาจทานทนได้อีกต่อไป เมื่อรู้สึกว่ามันกำลังจะพุ่งออกมาในไม่ช้า

“อ้ะ อ้วก ฮือ พี่สิงห์...”

“ดี้...”

“อ้วก ...”

“หนูเป็นอะไร...”

ผมกอดพี่สิงห์ร้องไห้แน่น สะอึกสะอื้นทั้งอาเจียนออกมาไม่หยุด  อยู่ๆก็รู้สึกว่าร่างกายสั่นเทา วาบโหวงหวิวในช่วงท้อง โคลงเคลงคล้ายยืนอยู่บนเรือ เมาคลื่นจนชวนให้มองทุกอย่างพร่าเบลอ

“พี่สิงห์ ฮึก ก  ดี้ปวดหัว ฮือ”

“พี่สิงห์จ๋า...กอดดี้นะ ฮึก  กอด”

~^~