วันพฤหัสบดีที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2560

cut อุบัติรักแบคโด้...20




บดขยี้กลีบปากอวบอิ่มด้วยความบ้าคลั่ง ยิ่งนึกถึงสิ่งที่เขาทำกับผม  ผมกลับยิ่งขาดสติ เติมเชื้อไฟแห่งความแค้นลงไปไม่ต่างจากสัตว์ ฉีกทึ้งเสื้อนอนของคนใต้ร่างด้วยความป่าเถื่อน ไม่คิดใยดีต่อเสียงสะอื้นไห้และกลัวที่แสนจะลนลานปัดป้องสองมือเล็กไปมา หากแต่กลับถูกผมจะตรึงไว้กับฟูกนอนอย่างแนบแน่น ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากซุกไซร้ซอกคอขาวผ่อง ขบกัดเนื้อนุ่มนิ่มอย่างไม่คิดปราณี เช่นเดียวกันกับหน้าอก ที่แทบจะดูดบอดถันจนติดลิ้นตามมาในตอนที่ผละออก เพื่อเปลี่ยนเป้าหมายกระชากกางเกงนอนให้หลุดพ้นจากเรือนกายเล็กที่เอาแต่เกร็งตัวไปด้วยความเจ็บ 

“อ้ะ อื้อ ดี้เจ็บ...”
“เจ็บสิดี เพราะฉันมันเจ็บกว่าเธอร้อยเท่าพันเท่า”
“ฮึก ก เจ็บ...”
“จำเอาไว้ ว่าคนอย่างฉันพอมันลองได้เกลียดใครสักคนหนึ่งแล้ว ฉันจะเกลียดมันจนเข้ากระดูก...”
“ฮือ พี่สิงห์ ไม่เกลียด ฮือ อย่า ดี้ เจ็บ”

ไม่มีการเล้าโลมใดๆ ทุกอย่างมันเต็มไปด้วยไฟแค้นสุดใจ คนใต้ต่างหวีดร้องอย่างสุดเสียงในตอนที่ผม จับท่อนขาเรียวทั้งสองข้างให้แยกออกจากกัน พลันสอดประสานแกนกายทิ่มพรวดเข้าทางรักอย่างไร้ความนุ่มนวล อัดกระแทกเอวสอบลงไปอย่างรุนแรงตามห้วงอารมณ์

“อ้ะ ดี้เจ็บ ฮือ ได้โปรด...”

ไม่อารามสนใจเสียงร้องไห้สะอื้นที่ปริ่มราวจะขาดใจ สองมือที่ยกขึ้นไหว้หมายจะให้ผมหยุดการกระทำ แต่หวังไปเถอะ มันไม่มีทาง ยิ่งร้องห้าม ผมกลับยิ่งเดินเครื่องด้วยความรุนแรง จับเรือนกายซึ่งอ่อนแรงระทดระทวยไปด้วยอารมณ์ขึ้น ผมสัมผัสได้ถึงความเหนียวเหนอะบางอย่างที่ปนมากับน้ำคาวขุ่น ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคือคราบเลือดที่เกิดจากการฉีกขาดของอวัยวะบางส่วนที่ผมกำลังอัดกระแทกอยู่ในตอนนี้ 

หากแต่มันกลับไม่ได้ทำให้ผมสำนึกไม่

“ฮึก ก ดี้เจ็บ ...”
“ฮือ พี่สิงห์ เลือดออก”

ผมยังคงเสือกไสแกนกายเข้าไปตามห้วงอารมณ์ดิบปิดเสียงน่ารำคาญของใครบางคนด้วยรสจูบ  พลันกอดรัดร่างกายเล็กอย่างกับปีศาจร้าย ทั้งฟ้อนเฟ้น ทั้งขบกัดจนเนื้อนิ่มขึ้นรอยช้ำ หากแต่นั่นกลับยังไม่สาแก่ใจความแค้นเคือง
 
“พอแล้วได้ไหม ฮือ เจ็บ...”
“เจ็บมากไหม เจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บหรือเปล่า โด คยองซู...”
“ฮึก ก...” ยิ่งเห็นดวงหน้าหวานคร่ำครวญเจ็บราวกับจะขาดใจ ในตอนที่พายุสวาทใกล้จะถึงฝั่งฝัน ในยามนั้นเองผมก็ดึงแกนกายของตัวเองออกมาทันทีเพื่อไม่ให้มันแตกข้างใน ด้วยการรั้งดวงหน้าขึ้นรับกับความเครียดแข็งตึงของความเป็นชายเข้าไปทั้งลำ 
ด้วยต้องการปลดปล่อยทุกหยาดหยดทั้งหมดใส่กลีบปากอวบอิ่มซึ่งบวมเจ่อจากพิษจูบ ยิ่งเห็นความเหยเกปรากฏขึ้น ผมยิ่งสะใจ อัดกระแทกลงไปจนมิดลำ แล้วดึงออกก่อนจะถึงโค้งสุดท้าย

“อ้ะ อื้อม...”

“รู้ไหม เพราะฉันไม่อยากแตกใส่ช่องโสโครกของเธอ ฉันกลัว กลัวว่ามันจะพลาด มีลูกกับคนสกปรกเช่นเธอ โด คยองซู...”

“อ้ะ อื้อม อ้า...”


ผมไม่จบแค่รอบเดียวแน่...


“ดี้เจ็บ พี่สิงห์...ฮึก ก”

“เกลียด ได้ยินไหมว่าเกลียด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น