cut LOVELY รอรัก...17 [KAIHUN]

ประวัติศาสตร์มันกำลังรอให้นักเดินทางมาค้นเจอฉันใด

ความทรงจำ ก็ต้องการให้คนในอดีตกลับมารื้อฟื้นฉันนั้น


เตียงหลังกว้างในห้องนอนของเขา กลายเป็นที่รองรับน้ำหนักของเราทั้งสองคนที่กำลังโรมรันพันตูราวกับว่ามันเป็นความรู้สึกโหยหาของกันและกัน อย่างที่รู้ตัวและรู้หัวใจ

ร่างกายของผมรู้จักกับคำว่าเซ็กส์ครั้งแรก เมื่อสามปีก่อน เซ็กส์ที่มีเพียงความใคร่เป็นที่ตั้ง เม็ดเงินเป็นผลลัพธ์ ไร้ซึ่งความรักและความผูกพัน


หากแต่ตอนนี้มันกลับไม่ใช่อย่างวันนั้น เมื่อกำลังหอมหวานและเต็มไปด้วยความรัก ร่างกายที่ไม่ได้รู้จักสัมผัสกับการร่วมรัก มาสามปีเต็ม จึงไม่แปลกที่มันจะตื่นเต้นไปทุกห้วงอณู ใจมันเต้นจนแทบจะกระดอนออกนอกอก ยามทอดมองเรือนร่างอันเปลือยเปล่าจากแสงไฟสลัวของผู้ชายตรงหน้า มัดกล้ามแข็งแกร่งที่ซ่อนตัวหายไปกับเอวสอบ ก่อนจะปรากฏเป็นความแข็งขืนที่กำลังขยายตัวตามห่วงอารมณ์ ผวากายยามถูกความร้อนแรงนาบเรือนกายลงมา ลมหายใจอุ่นที่สะท้อนไปด้วยความต้องการ กำลังจะทำให้ผมหลอมละลายกลายเป็นขี้ผึ้งอยู่ใต้ร่างของผู้ชายคนนี้

ประสบการณ์เล็กๆน้อยๆจากเมื่อครั้งนั้น กำลังสอนให้ผมตอบสนองความเสียวซ่านที่กำลังก่อเกิดจากริมฝีปากของเขาด้วยการเปล่งเสียงครวญคราง สองมือกุมขยุ้มเส้นผมสีดำสนิทด้วยความรู้สึกที่มันเสียวสุดหัวใจ มันไม่มีอะไรแตกต่างตากครั้งแรก นอกเสียจากความรักของเรา ที่มันแปรเปลี่ยนความใคร่ให้งดงาม

“อ้ะ อื้อม”


ทุกสัมผัสที่ประทับลงบนร่างกาย หมายต้องการจะบอกและรื้อฟื้นความทรงจำในคืนนั้น ผมจำได้อย่างไม่มีวันลืม ผู้ชายคนแรก การร่วมรักกับผู้ชายแปลกหน้าครั้งแรก หากแต่เขาจะจำได้หรือไม่นั้น มันคงไม่สำคัญเท่ากับความรู้สึกของเราสองคน

เคยยอมเช่นไร วันนี้ก็ยังยอมเป็นของเขาอยู่เช่นนั้น

“เซฮุน ...”

เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความแปร่ง ยามมันขบไล้ใบหู ก่อนจะซุกไซร้ไล่ลงมาจนถึงซอกคอ กระตุกกายบ้างยามโดนฟันคมขบกัดทิ้งร่องรอย เจ็บเพียงนิด แต่รู้สึกดีมากกว่า

ผิวเนื้อของเราบดเบียดและเสียดสีแทบทุกตารางนิ้ว เม็ดเหงื่อที่ผุดพราย เสียงลมหายใจที่สอดคลอมันกำลังบอกว่าเราทั้งสองไปด้วยกันได้มากแค่ไหน

“อ้ะ อ้า...”  ยอดอกเต่งตูมกำลังถูกดูดดุนจากริมฝีปากร้ายหากแต่กลับเคลือบไปด้วยความทรงเสน่ห์ ทุกครั้งที่มันตวัดเลีย ดูดดุน หรือขบกัดเพียงแผ่วเบาให้พอรู้สึกถึงความเสียว ผมก็จะแอ่นอกขึ้นเพื่อเปิดทางให้เขาได้ละเลงปลายลิ้นและหยาดน้ำลายได้อย่างเต็มที่ จนรู้สึกได้ถึงความชุ่มฉ่ำและเปียกชื้น
ก่อนที่ริมฝีปากจะถูกลากลงต่ำถึงบางสิ่งที่รอคอยการเติมเต็มอยู่ตรงช่วงล่าง

“อ้ะ ...” เปล่งเสียงอย่างสุดทน กับการปรนเปรอที่แสนช่ำชอง สองข้าถูกผลักให้อ้าออกกว้างก่อนจะถูกดันให้ตั้งชัน เปิดเผยปากทางรัก ซึ่งผมรับรู้ได้ว่ามันกำลังเต้นตุบๆ เพื่อรอการสัมผัสมากแค่ไหน แม้จะเขินอายจนอยากจะดึงหมอนใบโตมาปิดหน้า ยามสบกับดวงตาคมเข้มจัดที่สะท้อนความต้องการมากเพียงใด แต่เพราะไม่อยากพลาดสักเสี้ยววินาทีของเรา

“อ้ะ อ้า...คุณชาย”

มันเสียวจนหัวใจแทบขาด มันไม่ได้แตกต่างจากคืนนั้นเลย ผู้ชายแปลกหน้าที่ทิ้งร่องรอยเอาไว้เมื่อสามปีก่อน วันนี้เขาก็แค่กำลังซ้ำรอยเดิมให้มันชัดเจนขึ้น ปลายลิ้นที่กำลังสาละวนกับทางรักกับของสงวนสลับกันไปมา ไหนจะสองมือที่กำลังบีบเค้นเนินอกผมอย่างเมามันส์ในอารมณ์ ร่างกายผมเหมือนถูกไฟช็อต มันไม่อาจนอนอยู่แน่นิ่ง แต่กลับดิ้นเร่า แอ่นขึ้นจนสะโพกลอยเหนือฟูกนอน ราวกับจะเรียกร้องให้เขาปรนเปรอผมมากกว่านี้ รุนแรงกว่า ทำให้ความทรงจำมันแจ่มชัดยิ่งกว่านี้

“อ๊า อ้า…”

“อ้ะ อ๋า อ้า อ้ะ คุณครับ...”

ได้โปรดเรียกผมว่า ลูกแมวสักครั้งได้ไหม...


ช่องทางฉ่ำแฉะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำคาวและน้ำลาย กำลังถูกนิ้วแกร่งแทรกเข้ามาแทนที่เพื่อการเบิกทาง หยาดเหงื่อจากใบหน้าเขาที่มันตกกระทบมาถึงผิวกายของผม ก่อนที่ริมฝีปากเราจะแตะเข้าหากันด้วยความเร่าร้อนอีกครั้ง เสียงจูบจากผิวเนื้อกระทบ หยาดน้ำลายที่ไหลหยดลงมาถึงลำคอ หากแต่กลับไม่มีใครสนใจกับมัน นอกจากต่างคนต่างกำลังเรียกร้องความต้องการของร่างกาย ความเสียวที่มาพร้อมความสุขเป็นเช่นไรครั้งหนึ่งผมเคยรับรู้มันได้ดี และคราวนี้ผมก็เป็นฝ่ายเต็มใจโดยไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไขใดๆ มากไปกว่าการพิสูจน์คำตอบ

“เซฮุนนา...” ผมยิ้มทั้งที่แรงลมหายใจยังเหนื่อยหอบในตอนที่เขาชักก้านนิ้วออก เรามองสบตากัน ดวงตาคมเข้มที่มันสะท้อนไปด้วยเงาของผม และดวงตาของผมที่มันสะท้อนไปด้วยเงาของเขา ต่อให้ค่ำคืนนี้ดวงไฟจะไม่มืดมิด ทุกอย่างมันก็ไม่ใช่อุปสรรคของบทพิสูจน์ เพราะคำตอบและความจริงผมได้ตั้งแต่ที่ผมตัดสินใจนอนเปลือยกายอยู่ภายใต้ร่างสูงของผู้ชายคนนี้แล้ว

“เป็นของพี่นะคนดี...”

“อ้ะ...”

“อื้อ…”

และแน่ชัด เมื่อความเครียดแข็งที่กำลังเสียดแทงเข้ามาแทนที่นิ้ว แกน่ง มันนำพาความเจ็บจนแทบขาดใจกับร่องรักที่คับแน่นกับความใหญ่โตของเขา ในตอนนั้นเองที่ผมกอดเขาเอาไว้ หลับดวงตาลมอีกครั้ง เพื่อรับกับความสุขที่เข้ามาเติมเต็มพร้อมกับคิดถึงคำพูดปลอบใจของเขาในค่ำคืนนั้น  ที่มันไม่ได้แตกต่างจากค่ำคืนนี้

‘อดทนหน่อยนะครับของฉันมันใหญ่’


“อดทนหน่อยนะครับขอบพี่มันใหญ่...”

“อ้ะ อ้า...”


‘เด็กดี ลูกแมวของฉัน”


“เด็กดี ตัวแมวของพี่...”

“ตอดพี่แรงจัง...ซี๊ด”

“อ้ะ อ้า อ้า อ้ะ อ๊า คุณ อื้อ”


ร่างกายเคลื่อนไหวตามแรงอัดกระแทก สะโพกสอบที่ซอยเข้ามาอย่างที่รัว ผมได้แต่ประคองใบหน้าของชายผู้เป็นที่รักเอาไว้ก่อนจะจูบไปจนทั่วอย่างไร้สะเปะสะปะไร้การควบคุม  ทุกจังหวะ ทุกการสัมผัส ทุกเสียงครวญครางอย่างสุขสม หรือแม้แต่กลิ่นกายยามเปิดเปลือย มันบ่งแน่ชัด ว่าเขาคือคนๆเดียวกัน คือคนที่ผมรัก ไม่ว่าจะคืนนั้น หรือ คืนนี้...

เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ไม่เคยเปลี่ยน ร้อนแรงและอบอุ่นเช่นไร ก็ยังเป็นอยู่เช่นนั้นเสมอ แม้ในยามดุดัน ในยามโถมกายเพื่ออ้อนขอให้ทำตามความต้องการ เสียงทุ้มที่คอยปลอบโยนกับสองมือที่คอยโอยประคองแก้มก้นด้วยความนุ่มนวล ในเวลาที่กำลังจะแตะขอบปุยเมฆ


ได้โปรดจำลูกแมวคนนี้ของคุณได้ไหม


“อ้ะ อ้า อื้อ คุณ…”  คุณชายของผม

“เซฮุน เซฮุนของพี่”

“อ้ะ อื้อ ผม อ้ะ ตรงนั้น...”

“ตัวแมวของหมี อื้อม ซี๊ด…”

“อ้ะ อ้า...”


เสียงกรีดร้องในช่วงสุดท้าย ราวกับพลุสวยแตกกระจายออกพร่างพราวท่ามกลางหมู่ดาว พร้อมกับความอุ่นวางที่ฉีดเข้ามาในช่องทางอย่างเต็มที่ จนรับรู้ได้ของเหนียวเหนอะ และซาบซ่านมากเพียงใด

เหมือนดังเช่นคืนนั้นไม่มีผิดเพี้ยน
เหมือนย้อนเวลากลับไปที่ตรงนั้น วินาทีนั้น

ตอนที่ทุกอย่างมันสงบลง ราวกับสงครามมีผู้ชนะ และผมก็เป็นผู้แพ้อย่างราบคาบ แพ้ให้กับผู้ชายคนนี้เสมอ


“อ๊า...”

นอนหายใจระทดระทวยก่อนที่กายของเราจะซบแนบกันอย่างแน่นิ่งเพื่อจับจังหวะลมหายใจให้เป็นปกติ ทั้งที่ความแข็งแกร่งของเขายังคงแช่ทิ้งไว้อยู่ในช่องทางอย่างไม่คิดจะถอนออก

ผมปล่อยให้หยาดน้ำตามันรินไหล ไม่ใช่เพราะความสูญเสีย หากแต่มันคือสุขใจอย่างล้นปรี่ การรอคอยที่แสนยาวนานมันได้สิ้นสุดลงแล้ว รับฟังเสียงทุ้มนุ่มเสน่ห์ที่กำลังกระซิบเบาๆอยู่ใกล้ๆกับพวงแก้ม จนผมอดที่จะยิ้มไม่ได้


“น้องเป็นเมียของพี่แล้วนะครับเซฮุน...”

“เป็นของพี่แล้ว...”


เราเป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์ ร่างกายและหัวใจ


เขาพึมพำเอ่ยคลอชิดเรียวปาก ก่อนที่เราจะประกบจูบเข้าหากันอีกครั้งและอีกครั้ง อ่อนโยน เบาบาง เร่าร้อน สลับอยู่เช่นนั้นอย่างมิรู้เบื่อ...


เสียงหัวใจมันดังตอบกลับไปพร้อมน้ำตาและความทรงจำ
ที่ย้ำเตือนอย่างแน่ชัดว่า...


ผมเป็นของคุณ ตั้งแต่สามปีที่แล้ว


และเป็นของคุณเพียงคนเดียว


คุณชาย...


“พี่มีอะไรจะบอก”


คุณชาย คิมจงอินของโอเซฮุน



“พี่ลืมใส่ถุงยาง...”



หากจะท้องน้องของแทโอ...อีกสักครั้ง


ผมก็เต็มใจ


เต็มใจที่เราจะมีลูกด้วยกัน


อีกครั้ง...


“ขออีกรอบได้ไหมครับ...”



และคำตอบ


ก็คือเสียงครวญคราง พร้อมกับกายที่เบียดเข้าความแข็งขืนด้วยการบดสะโพกเข้าใส่



“อ้ะ อื้อ....”



“อ๊า...”